لیلی وش

معرفت ، فهمش را از تو به وام گرفته است ،

آنگاه که انسانیت فریاد ناتوانی برمی آورد ،

تو عشق را به نجوا مینشینی ،

شهرت لیلی را به سخره می گیری ،

و ساده می گذری ...

دریغا که نیست  همچون تویی در جهان ،

کاش به قول شاملو آینه ای در برابر آینه ات بگذارم و با هم ابدیتی بسازیم ،

تو یقین گمشده ی منی ،

بازت نمی نهم ....